NA wywodzi się z Programu Anonimowych Alkoholików z połowy lat 30. XX wieku i zostało założone przez Jimmy’ego Kinnona. Mityngi po raz pierwszy pojawiły się w rejonie Los Angeles w Kalifornii w Stanach Zjednoczonych na początku lat pięćdziesiątych. Wspólnota NA, została oficjalnie założona w 1953 roku, i wtedy rozpoczął się jako mały ruch w USA, który rozrósł się do największego na świecie 12-etapowego programu zdrowienia z uzależnienia od narkotyków.

W 1944 roku współzałożyciel AA, Bill Wilson, omawiał osobną Wspólnotę dla narkomanów. W 1947 r. NARCO (zwane również Anonimowymi Uzależnionymi) spotykało się co tydzień w ośrodku leczenia publicznej służby zdrowia USA (Federal Medical Center, Lexington) w więzieniu federalnym w Lexington, Kentucky przez 20 lat. W 1948 r. członek NARCO założył krótkotrwałą Wspolnotę zwaną również „Anonimowymi Narkotykami” w nowojorskim systemie więziennym w Nowym Jorku, Nowy Jork. Ta wersja NA nie była zgodna z 12 Tradycjami NA, co spowodowało problemy we Wspólnocie i ostatecznie jej upadek pod koniec lat czterdziestych. Jimmy K., któremu przypisuje się założenie NA, jakie znamy dzisiaj, skontaktował się z Rae Perez, czołową członkinią tej Wspólnoty NA. Ponieważ ta Wspólnota nie chciała przestrzegać 12 tradycji napisanych przez AA, dwie Wspólnoty NA nigdy się nie zjednoczyły.

Wczesna historia NA

W 1953 roku Jimmy Kinnon i inni założyli w Kalifornii Wspolnotę Anonimowych Narkomanów. W odróżnieniu od swoich poprzedników, NA utworzyło Wspólnotę wzajemnie wspierających się Grup. Członkowie założyciele, z których większość pochodziła z AA, dyskutowali i ustanowili 12 Tradycji Wspólnoty NA. 14 września 1953 roku AA upoważniło NA do używania 12 Kroków i Tradycji AA pod warunkiem, że nie będą używać nazwy AA (Anonimowi Uzależnieni) , co spowodowało, że organizacja przyjęła nazwę Anonimowi Narkomani.

Pierwszy historyczny mityng NA

W 1954 roku wydrukowano pierwszą publikację NA, zatytułowaną „Little Brown Book”. Zawierała ona 12 Kroków i wczesne szkice kilku fragmentów, które później zostały włączone do późniejszej literatury.

W tamtym czasie NA nie było jeszcze uznawane przez społeczeństwo jako coś pozytywnego. Pierwsza grupa miała trudności ze znalezieniem miejsca, w których mogliby się spotkać i często musiała spotykać się w domach. Pierwsze mityngi Anonimowych Narkomanów, dla ochrony członków, odbywały się w podziemiach kościołów, ponieważ w tym czasie wciąż obowiązywało stare prawo zabraniające skazanym przestępcom gromadzenia się, a kościoły oferowały swoje piwnice jako sanktuarium. Osoby uzależnione musiały krążyć po miejscach spotkań i sprawdzać, czy nie są monitorowane, aby upewnić się, że mityngi nie zostaną przerwane przez policję. Minęło wiele lat, zanim NA zostało uznana za organizację pożyteczną, chociaż niektóre wczesne relacje prasowe były bardzo pozytywne.

Ponadto wiele grup NA nie przestrzegało bardzo dokładnie 12 Tradycji (które były wówczas całkiem nowe). Grupy te czasami przyjmowały pieniądze od podmiotów zewnętrznych, mieszały AA z NA, a nawet dodawały elementy religijne do spotkań. Z różnych powodów pod koniec lat pięćdziesiątych, liczba mityngów zaczęła maleć, a w 1959 roku przez cztery miesiące nie było żadnych mityngów.

Zachęcony tym do działania Kinnon i inni poświęcili się ponownemu uruchomieniu NA, obiecując bliższe trzymanie się Tradycji.

Odrodzenie

Pod koniec 1959 roku mityngi zaczęły się na nowo tworzyć i rozrastać. Biała broszura NA została napisana w 1962 roku i stała się sercem spotkań NA oraz podstawą całej późniejszej literatury NA. Program NA nazwano „programem kieszonkowym”, ponieważ cała literatura mogła zmieścić się w kieszeni spodni danej osoby. Ta broszura została ponownie opublikowana w 1966 roku jako Biała Książeczka NA i zawierała osobiste historie wielu uzależnionych.

Pierwsza linia telefoniczna NA została uruchomiona w 1960 r., a pierwsza grupa „H&I” powstała w 1963 r. (H&I to skrót od Hospitals and Institutions, Komitetu Anonimowych Narkomanów, który niesie posłanie do szpitali i instytucji, w których ludzie nie mogą dostać się na zewnątrz na mityng). W tym roku utworzono również „Radę Służb Rodziców” (później przemianowaną na Radę Służb Światowych), aby zapewnić, że NA pozostanie zdrowieniowe i będzie ściśle przestrzegać Tradycji. Mylące jest to, że w 1962 roku Armia Zbawienia założyła grupę zwaną także „Anonimowi Narkomani”, która realizowała inny program „13 kroków”, ale ten program wkrótce wymarł. Program NA rozwijał się powoli w latach sześćdziesiątych.

Członkowie Wspólnoty dowiedzieli się, co było skuteczne, a co nie. Wskaźniki nawrotów spadły z czasem, a tarcia między grupami NA zaczęły się zmniejszać.

Lata 70. były okresem szybkiego rozwoju w historii NA. W 1970 roku było tylko 20 regularnych, cotygodniowych mityngów, wszystkie w Stanach Zjednoczonych. W ciągu dwóch lat odbywało się 70 mityngów, w tym w Niemczech, Australii i na Bermudach. Do 1976 roku odbywało się już 200 regularnych mityngów, w tym 83 w samej Kalifornii, a na początku lat 80. Powstały mityngi w Brazylii, Kanadzie, Kolumbii, Indiach, Irlandii, Japonii, Nowej Zelandii i Wielkiej Brytanii. W 1980 roku na Millman Street w dzielnicy Chelsea odbył się pierwszy mityng w Londynie, w którym uczestniczyło około sześciu członków, a drugi odbył się kilka miesięcy później. Do 1981 roku na całym świecie odbywało się już 1100 różnych mityngów. Biuro Służb Światowych zostało oficjalnie otwarte w 1977 roku. W 1971 roku odbyła się pierwsza Światowa Konferencja NA, a kolejne odbywały się co roku.

Nowsza historia

Tekst Podstawowy Szóstego Wydania został opublikowany w 2008 r., a także wydano w tym samym roku wydanie specjalne, znane jako Upamiętnienie 25. rocznicy (Tekstu Podstawowego Pierwszego Wydania) Tekst Podstawowy Szóstego Wydania.

W 2003 roku Służby Światowe NA zatwierdziły nowy tekst zatytułowany Sponsoring. Ta książka ma na celu pomóc ludziom odkryć koncepcję sponsorowania NA.

Na Konferencji Służb Światowych w cyklu konferencji 2008-2010 zgłoszono wniosek o projekt stworzenia nowej książki. Wniosek został przeprowadzony jednomyślną zgodą w 2010 r. W ciągu następnych dwóch lat członkowie wspólnoty Anonimowych Narkomanów brali udział we wspólnym wysiłku stworzenia tego nowego, książkowego dzieła literackiego. Książka miała nosić tytuł Living Clean: The Journey Continues. Na Konferencji Służb Światowych w 2012 r. wniosek o zatwierdzenie ostatecznej wersji książki został przedstawiony do zatwierdzenia przez Delegatów i po raz kolejny Delegaci jednogłośnie go przyjęli. Living Clean: The Journey Continues został opublikowany w 2012 roku a w wersji polskiej pt „Życie w czystości: podróż trwa nadal” został wydany w 2019 roku.

Poziom wzrostu

Ponieważ nie prowadzi się żadnych rejestrów frekwencji, nie można oszacować, jaki procent osób, które przychodzą do Anonimowych Narkomanów, pozostaje aktywnymi członkami NA. Jedynym pewnym wskaźnikiem sukcesu programu w przyciąganiu członków jest szybki wzrost liczby zarejestrowanych mityngów Anonimowych Narkomanów w ostatnich dziesięcioleciach oraz szybkie rozprzestrzenianie się Anonimowych Narkomanów poza Ameryką Północną.

W 1978 r. było mniej niż 200 zarejestrowanych grup w trzech krajach.

W 1983 roku w kilkunastu krajach odbyło się 2966 spotkań.

W 1993 roku 60 krajów miało ponad 13 000 grup, które odbyły ponad 19 000 spotkań.

W 2002 roku 108 krajów miało 20 000 grup, które odbyły ponad 30 000 spotkań.

W 2005 r. 116 krajów miało ponad 21 500 grup, które odbyły ponad 33 500 cotygodniowych spotkań.

W 2007 roku ponad 25 065 grup zorganizowało ponad 43 900 cotygodniowych spotkań w 127 krajach.

W 2012 roku odbyło się ponad 62 700 spotkań na całym świecie w ponad 142 krajach.

W 2018 r. odbyło się ponad 70 000 cotygodniowych spotkań w 144 krajach.